“Od kilku lat w naszej misji prowadzimy projekt Szkółki Parafialnej, którego celem jest wyrównanie poziomu wiedzy uczniów, którzy z różnych powodów opuścili się w nauce w publicznej szkole podstawowej” – pisze w liście o. Jacek Lisowski z Pariacoto.
“Braki w edukacji najczęściej spowodowane są zaniedbaniem ze strony rodziców, którzy kosztem nauki zmuszają dzieci do pracy w polu, do pasania zwierząt lub do pilnowania młodszego rodzeństwa. Poza tym, niektóre dzieci zapadają na przewlekłe choroby i z tego powodu są nieobecne przez kilka tygodni w szkole, inne po prostu nie dbają o swoją edukację, a jeszcze inne mają problemy z nauką z powodu urazów psychicznych, emocjonalnych, czy opóźnienia w rozwoju. Nie są one w stanie przełamać się bez pomocy wykwalifikowanych pedagogów, którzy mogliby nimi pokierować.
Peruwiański system edukacji przewiduje regulacje prawne, które często „sprzyjają” temu, by uczniowie mieli spore zaległości w nauce. Wiele dzieci, mimo trudności i braków w edukacji, przechodzi automatycznie z klasy do klasy, co skutkuje tym, że po czterech czy pięciu latach nauki w szkole podstawowej, okazuje się, że uczeń nie umie ani pisać, ani czytać. Wówczas jedynym “ratunkiem” pozostaje nasza Wyrównawcza Szkółka Parafialna. W przeciwnym razie dziecko jest poniżane i wyśmiewane przez rówieśników.
Nowy rok w szkółce
W tym roku w naszej szkółce mamy 65 uczniów, którzy uczą się w klasach I – VI. W poprzednich latach naszym projektem objęte były wyłącznie dzieci z klas I – III, ale nauczyciele ze szkoły podstawowej poprosili nas o rozszerzenie projektu również na starszych uczniów, ponieważ sami nie potrafili im pomóc.
Zajęcia w naszej szkółce odbywają się po południu. Równocześnie, w dwóch salach, prowadzone są zajęcia z matematyki i z tzw. komunikacji – przedmiotu szkolnego, który w Polsce odpowiadałby zajęciom z języka ojczystego i literatury. Dzieci chętnie uczestniczą w lekcjach i, co nas bardzo cieszy, w przeciwieństwie do ubiegłych lat, w tym roku niewiele z nich opuszczało szkółkę. Nasi nauczyciele sygnalizują nam, że obecnie podstawowym wyzwaniem jest motywowanie dzieci do tego, by nie zadowalały się jedynie zaliczaniem przedmiotów na pozytywne oceny, ale by były wytrwałe w nauce i aspirowały do jak najwyższych celów.
Nauka wiary
Oprócz zajęć typowo edukacyjnych w naszej szkółce dzieci otrzymują również formację religijną. Wiele z nich uczestniczy w niedzielnej katechezie, a kilkunastu uczniów szkółki 8 grudnia 2014 roku przyjęło Pierwszą Komunię Świętą. W październiku dzieci modliły się codziennie modlitwą różańcową, odpowiadając w ten sposób na apel Ojca świętego Franciszka.
Coraz więcej dzieci, które uczestniczą w naszym projekcie pochodzi z okolic Pariacoto, z wsi Callima, Chauca, Paqueyoc, odległych od Pariacoto o 40 lub 50 minut marszu. Niektóre z nich po ukończeniu lekcji w szkole nie miałyby ani czasu, ani sił na powrót do domu na obiad oraz wracanie do naszej szkółki. Aby uniknąć opuszczania przez nie lekcji oraz aby zadbać o ich wyżywienie, opłacamy im obiad w Pariacoto. Stanowi to wielką pomoc dla ich rodziców, którzy najczęściej są bardzo ubodzy i zdarza się, że po prostu nie potrafią zapobiec niedożywieniu swoich dzieci.
W lipcu ubiegłego roku do szkółki parafialnej przyjechało dwoje wolontariuszy z Polski: Martyna i Radek, którzy uczyli dzieci języka angielskiego. Młodzi ludzie dali także dzieciom piękne świadectwo żywej wiary. Dla naszych uczniów było to nowe doświadczenie, z ich perspektywy nawet trochę egzotyczne…
W imieniu wspólnoty z Pariacoto oraz w imieniu dzieci i ich rodziców chciałbym podziękować wszystkim dobrodziejom z Polski, którzy swoimi datkami wspierają ten projekt. Niech Pan Wam błogosławi i niech Wasza ofiara znajdzie w Jego oczach upodobanie”.
O. Jacek Lisowski OFMConv, Peru – Pariacoto
Poniżej przedstawiamy świadectwa nauczycielek pomagających w prowadzeniu szkółki.
Norma Rodríguez, Pariacoto, Peru: „Nigdy nie myślałam, że pomieszczenia szkółki parafialnej będą zbudowane z tak dobrego materiału i tak wygodne pod każdym względem. Kiedy zaczynałyśmy, w szkółce były tylko dwie klasy pokryte trzciną i znajdowały się one w opłakanym stanie. Stale padał na nas deszcz. Od początku, widząc zainteresowanie dzieci, pracowałyśmy z entuzjazmem, a teraz osiągamy dobre wyniki i widać dobre owoce… Osobiście jestem bardzo szczęśliwa, że mogę wspomagać projekt Szkółki Parafialnej, który ma charakter i socjalny i duszpasterski. To, co daję od siebie, w porównaniu z tym, co otrzymuję w zamian od dzieci – ich miłość i zaufanie – to naprawdę niewiele. Wszystko to dzięki Bogu, dzięki franciszkanom i dzięki Wam, dobrodziejom z Polski. Dajecie nam szansę niesienia pomocy tam, gdzie naprawdę dzieci jej potrzebują”.
Adelfa Jiraldo, Pariacoto, Peru:
„Uczenie w wyrównawczej Szkółce Parafialnej w Pariacoto to najważniejsze misja, jaką Bóg mi powierzył do tej pory. Jest to edukacja Jego dzieci, które wiedzą najmniej. Proces wyrównania poziomu naszych dzieci jest możliwy dzięki ich stałości oraz dzięki bezinteresownej miłości i pomocy dobrodziejów z Polski… Czasem uczenie dzieci, które zgubiły chęć edukacji, jest trudne, ale nie jest niemożliwe. Każdego dnia, powoli i wytrwale pracując nad ich poczuciem własnej wartości, mogliśmy towarzyszyć im w osiągnięciu upragnionego celu. Uczyliśmy poprawnego pisania i czytania. Kiedy dzieci nauczą się tu czegoś, czuję się bardzo szczęśliwa i przybywa mi sił, aby nadal im pomagać. Uczenie dzieci w Szkółce to najlepsze, co przytrafiło mi się w moim nauczycielskim życiu. Te dzieci są czyste i niewinne, można w nich zasiać posłuszeństwo, miłość do Boga oraz respekt i zamiłowanie do nauki”.
