“Misyjna szkółka wyrównawcza w Pariacoto, z różnymi etapami przekształceń i adaptacji działa od 2006 roku. W tym czasie zdążyła wyrobić sobie dobrą markę wśród kadry nauczycielskiej lokalnej szkoły podstawowej i rodziców” – pisze do nas br. Bogdan Pławecki, misjonarz z Pariacoto.
Żyjemy w czasach, w których globalny rynek nie opiera się już tylko na trzech filarach: rolnictwie, przemyśle wydobywczym i produkcji, lecz coraz mocniejszą pozycję gospodarczą odgrywają szeroko rozumiane usługi. Poziom tych ostatnich uzależniony jest przede wszystkim od wiedzy ich wykonawców. Nie wystarczy już umieć zrobić to lub tamto, lecz by prowadzić działalność gospodarczą, trzeba mieć wiedzę na temat ogólnych mechanizmów rynkowych, marketingu, informatyki, rachunkowości czy logistyki.
Szkółka Wyrównawcza w Pariacoto
Misja w Pariacoto oprócz pracy duszpasterskiej prowadzi także działalność socjalną, do której należy m.in. szkółka wyrównawcza dla dzieci ze szkoły podstawowej, czyli praca u podstaw zdobywania wiedzy. Każdego dnia od poniedziałku do piątku, odbywają się w niej dwugodzinne popołudniowe zajęcia uzupełniające. Nasza placówka wspomaga edukację najmłodszych w cyklu pięcioletnim, równoległym do systemu nauczania miejscowej szkoły publicznej i we współpracy z jej nauczycielami. Po wakacyjnej przerwie ruszył właśnie nowy rok szkolny.
Misyjna szkółka wyrównawcza z różnymi etapami przekształceń i adaptacji działa od 2006 roku. W tym czasie zdążyła wyrobić sobie dobrą markę wśród kadry nauczycielskiej lokalnej szkoły podstawowej i rodziców (często również absolwentów tejże szkółki). Liczba dzieci korzystających ze wsparcia edukacyjnego w naszej placówce stale wzrasta. Sytuacja ta wypływa nie tylko z naturalnie zróżnicowanego poziomu zdolności do przyswajania wiedzy u dzieci, motywacji, warunków do nauki w domach oraz tego, że douczanie jest nieodpłatne. Zainteresowanie naszą działalnością podyktowane jest także migracją ludzi z wyższych partii gór, którzy osiedlają się w okolicy Pariacoto, a poziom ich wykształcenia często pozostawia wiele do życzenia. W związku z powyższym tego roku zapisało się do szkółki ponad 110 dzieciaków (co stanowi niemal 40% wszystkich uczniów miejscowej szkoły podstawowej).
Pięcioletni system nauki w naszej szkółce podzielony jest na trzy segmenty: komunikacja, matematyka i informatyka. Ten ostatni przedmiot został wdrożony w ubiegłym roku, po ówczesnym wyposażeniu sali komputerowej i jak można było przewidzieć, jest kierunkiem najbardziej obleganym. W zajęciach informatycznych bierze udział ponad 30 dzieci. W sali znajduje się 11 komputerów. Uczniowie zostali podzieleni na dwie grupy i pracują w parach, co jest i tak bardzo dobrą sytuacją w porównaniu do szkoły publicznej.
Rosnące potrzeby
W tym roku, w związku ze wzrostem liczebnym uczniów okazało się konieczne przekształcenie pomieszczenia biblioteki na kolejną salę wykładową. Zachodzi także realna potrzeba zatrudnienia dodatkowo co najmniej jednego nauczyciela. Obecnie staramy się nie ograniczać chętnym dzieciom dostępu do zajęć uzupełniających, ale ten stan rzeczy wprowadzony jest eksperymentalnie i uzależniony od budżetu całego projektu.
W planie jest także rozszerzenie działalności ośrodka. Na horyzoncie możliwości rodzi się m.in. projekt kursu komputerowego dla dorosłych oraz nauki gry na instrumencie klawiszowym i gitarze. Do tej pory nie udało się nam zorganizować pomocy psychologiczno-pedagogicznej dla dzieci, które wymagają indywidualnego wsparcia w tym zakresie. Problemem jest głównie brak miejscowych specjalistów z tej dziedziny zdolnych do podjęcia pracy.
Obiady dla dzieci
Priorytetem pozostaje zapewnienie obiadów dzieciom uczęszczającym do naszej szkoły z najodleglejszych miejscowości. Na dzisiaj jest 17 dzieci z Chauca. Codziennie przemierzają one pieszo drogę do szkoły (3, 5 km) czterokrotnie (dwa zejścia i dwa podejścia stromą, krętą i żwirową drogą pośród uprawnych pól i sadów). Nawiasem mówiąc, to ta sama droga, którą zostali uprowadzeni i zamordowani ojcowie Zbigniew, Michał, wójt Pariacoto i nieco wyżej wójt z Cochabamby. Nie chodzi tylko o potrzebny czas i siły fizyczne na pokonanie takich odległości (ich rówieśnicy z Pariacoto w tym czasie odpoczywają), ale także o bezpieczeństwo tych dzieci. Najlepszym rozwiązaniem w tej sytuacji byłoby zorganizowanie transportu dla nich, ale to mało realne w tych warunkach.
Na zrozumienie i pomoc ze strony rodziców, władz lokalnych, ministerstwa oświaty, dyscyplinę kierowcy „na ochotnika”, trudno liczyć. Wszyscy przytakną, nawet pochwalą pomysł, ale na tym się skończy. Dominuje myślenie, że przecież tak tu zawsze było, że dzieci spoza Pariacoto mają trudniej, bo tak jest naturalnie. Problem zostaje zamieciony pod dywan tego typu argumentacją. Wyjściem z impasu byłby zakup specjalnego samochodu, opłacenie jego utrzymania i zapewnienie pensji wynajętemu kierowcy. To generuje potężne koszty, dlatego pozostaje kwestia o wiele bardziej realna, zaoferowania tym dzieciom obiadów i schronienia oraz wypoczynku przez dwie godziny.
Prace przygotowawczo-adaptacyjne na inauguracje nowego roku szkolnego, czyli drobne remonty rozpoczęliśmy własnymi siłami (trzech zakonników i postulant) z początkiem marca br. Każdej niedzieli w tych samych pomieszczeniach szkółki popołudniowej odbywa się katecheza na czterech poziomach: przedkomunijna, przygotowująca bezpośrednio do I Komunii, pokomunijna, i dla bierzmowanych.
Z wyrazami wdzięczności za wszelką okazaną pomoc, życząc obfitości darów Ducha Świętego obiecanego przez Zmartwychwstałego Pana,
br. Bogdan Pławecki wraz ze Wspólnotą Franciszkanów z Pariacoto
Galeria zdjęć – Inauguracja roku w Szkółce Wyrównawczej w Pariacoto – (nawigacja – strzałki po prawej i po lewej stronie zdjęcia):
