30 sierpnia 1989 r. oficjalnie rozpoczęta została misja w Pariacoto. Misjonarzami, którzy zaczynali tam pracę byli błogosławieni o. Zbigniew Strzałkowski i o. Michał Tomaszek oraz o. Jarosław Wysoczański. Dotarliśmy do listu misjonarza, o. Stanisława Olbrychta, który relacjonuje przebieg uroczystego przejęcia parafii. Wypowiada w nim również ważne słowa, dotyczące rozpoczynających pracę misjonarzy.
Niezwykła pamiątka
Poniżej prezentujemy treść listu o. Stanisława Olbrychta z dn. 15 września 1989 do ówczesnego Prowincjała.
Montero, dnia 15.09.1989
Najwielebniejszy Ojcze Prowincjale,
Z radością powiadamiam, że spełniłem życzenie Ojca, biorąc udział w uroczystym przejęciu Parafii Pariacoto – Chimbote Peru, przez Ojców naszej Prowincji: Zbigniewa Strzałkowskiego, Jarosława Wysoczańskiego i Michała Tomaszka.
Bogu niech będą dzięki za już drugą oficjalną obecność misyjną na kontynencie Ameryki Łacińskiej przez naszą Prowincję. Zdecydowaliśmy się, idąc za ruchem zakonów Ameryki Południowej i radą Kurii Generalnej na sprawę trudną, ale za to wielką – w całym tego słowa znaczeniu ewangeliczną – mianowicie być wśród potrzebujących, zarówno duchowo jak i materialnie. Ludność naszej nowej parafii prawie w stu procentach jest odcięta od świata możliwości (odległość, brak dróg, wysokość, dostępne środki lokomocji to muł, osioł, koń i nawet konieczność wędrówek pieszych). Dotychczasowy kontakt osoby księdza z mieszkańcami większości oddalonych wiosek, jeśli był, to tylko raz w roku, z okazji Mszy Świętej odpustowej. Dowiadujemy się, że przedstawiciele sekt protestanckich bywają tam częściej.
Przejęcie parafii odbyło się zgodnie z planem dnia 30 sierpnia br. połączone z uroczystą Mszą św. o godzinie dwudziestej wieczorem. Oprócz biskupa Luisa Bambarena przybyli na wspomnianą uroczystość: ks. Proboszcz z Casma, dwie siostry z Chimbote z trzema postulantkami i trzy osoby świeckie towarzyszące biskupowi. Pięknie dopisały „nasze” siostry z Pariacoto, przygotowując liturgię czytań i śpiewy wespół z grupą młodzieży. Świątynia Parafialna była wypełniona wiernymi. Po Mszy św. odbyło się skromne przyjęcie gości, zorganizowane przez Siostry z Pariacoto. (…)
Jeśli chodzi o dom to nasi Współbracia zajmują znaczną część centrum katechetycznego parafii. Wyobrażam sobie, że jest to coś przejściowego, ponieważ nasza potrzeba duchowa i ludzka wymagają jakiegoś kąta własnego (prywatnego). Turnusy kursów uniemożliwiać będą utrzymanie atmosfery klasztory, gdyż prowadzone będą w tym samym domu. Co więcej, zmniejszone przez naszą obecność centrum już jest za małe. Siostry z Pariacoto myślą o jego rozbudowie okrajając jeszcze bardziej istniejący maleńki ogródek. Więc lepiej będzie wybudować nowy klasztor z własnym światłem elektrycznym i własną wodą zdatną do picia. (…)
Teraz o samych Misjonarzach, są młodzi, podziwiałem ich entuzjazm i optymizm, jak z rozmowy wynika widzą sens i siebie w Pariacoto. Gotowość do poświęcenia i duch wyrzeczenia zacierają braki oraz dodają im odwagi. Nie zraża ich bliska obecność terrorystów. Jeśli Duch Franciszkowy zawsze będzie w nich płonął, to szybko odczują Pariacotinos (mieszkańcy Pariacoto, przyp. red.) obecność wśród nich św. Franciszka dwudziestego wieku, dlatego wspierajmy ich przede wszystkim modlitwą.
Pokój i Dobro
fr. Stanisław Olbrycht
Misja w Pariacoto
Pariacoto to niewielka miejscowość położona w Andach na wysokości 1 200 m. n. p. m. – to właśnie tutaj rozpoczęła się historia obecności franciszkanów w Peru. Pierwszymi misjonarzami, którzy rozpoczęli tam pracę byli o. Jarosław Wysoczański, o. Zbigniew Strzałkowski oraz o. Michał Tomaszek. Misja w Pariacoto została oficjalnie otwarta 30 sierpnia 1989, w uroczystość św. Róży z Limy – patronki Peru.
Parafia obejmowała swoim zasięgiem ponad 70 wiosek, rozsianych na wysokościach do 4000 m.n.p.m. Misjonarze przepowiadali tam Dobrą Nowinę zarówno słowem, jak i czynem. Franciszkanie w Pariacoto głosili katechezy, sprawowali sakramenty, a także organizowali szkolenia w zakładaniu sieci wody pitnej i uczyli profilaktyki zdrowotnej. Wraz z Caritasem dostarczali pomoc żywieniową w parafii. Jednak przede wszystkim byli do dyspozycji tamtejszych ludzi, gotowi by ich wysłuchać i im towarzyszyć.
Początki obecności misyjnej franciszkanów z Polski w Pariacoto przebiegały w czasie, gdy maoistyczna organizacja „Świetlisty Szlak” prowadziła w Peru wojnę domową przeciwko siłom rządowym. Działania duszpastersko – charytatywne misjonarzy zostały uznane przez terrorystów jako szkodliwe dla rozwoju planowanej przez nich rewolucji. 9 sierpnia 1991 r. partyzanci zamordowali o. Zbigniewa i o. Michała. To tragiczne wydarzenie na pewien czas przerwało regularne duszpasterstwo w Pariacoto. Franciszkanie sporadycznie, i najczęściej w tajemnicy, przyjeżdżali do misji ze stolicy Peru, z Limy, gdzie półtora roku wcześniej, w lutym 1990 r. przyjęli parafię i rozpoczęli pracę. Pierwszym proboszczem w Limie został o. Szymon Chapiński.
Również dzisiaj franciszkanie w Peru obecni są w tych trzech miejscowościach. Każda z parafii ma swoją specyfikę, która wynika z położenia, w jakim się znajduje. Parafia w Pariacoto leży wysoko w Andach, Chimbote zaś znajduje się na wybrzeżu, podobnie jak stolica kraju – Lima, miasto pełne kontrastów. W 2018 r. misjonarze przyjęli nową parafię w Trujillo. Jednak niezależnie od miejsca, franciszkanie pracujący w Peru w swoich działaniach kontynuują to, co rozpoczęli o. Michał i o. Zbigniew – życie i misję w duchu św. Franciszka z Asyżu.
Więcej o misji w Peru można przeczytać w innych miejscach na naszej stronie.
Agnieszka Kozłowska
Galeria zdjęć – Błogosławieni Męczennicy z Pariacoto – (nawigacja – strzałki po prawej i po lewej stronie zdjęcia):
